Εξι πολιτικοί καταθέτουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ μια δική τους ξεχωριστή ανάμνηση που δεν θα ξέχασαν και δεν πρόκειται να ξεχάσουν ποτέ – Εντυπωσιάζει η ανάμνηση του Γιώργου Κατρούγκαλου, που ως υπουργός Εργασίας το 2015 είχε καταρτίσει το νόμο για τις νέες συντάξεις
Τι κι αν ο «νόμος Κατρούγκαλου» έχει αποδειχθεί εφιάλτης για εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχους, για τον ίδιο τον υπουργό αποτελεί την πιο «έντονη και αξέχαστη» εορταστική ανάμνηση, όπως εξομολογείται! «Τα πιο έντονα Χριστούγεννα ήταν εκείνα του 2015. Όπου εγώ και οι συνεργάτες μου, λίγο μετά από τα κάλαντα, πήγαμε στο υπουργείο για να ολοκληρώσουμε το νομοσχέδιο της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης», αναφέρει επί λέξη ο Γιώργος Κατρούγκαλος, αφήνοντας άφωνους όσους έχουν ήδη δει ή φοβούνται πως θα δουν στο άμεσο μέλλον τις συντάξεις τους να περικόπτονται κι άλλο εν καιρώ μνημονίου… Ο υπουργός μίλησε για την εμπειρία του στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, όπως έκαναν ακόμα πέντε συνάδελφοί του. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι Καϊλή, Μπακογιάννη έκαναν ταξίδι στα παιδικά τους χρόνια και η Κουντουρά στα πρώτα της Χριστούγεννα ως μητέρα…
Γιώργος Κατρούγκαλος, αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών
Θυμάμαι πολλά ευχάριστα από τις γιορτές. Όλες αυτές οι αναμνήσεις έχουν οικογενειακό χαρακτήρα. Και θεωρώ ότι τα εν οίκω δεν πρέπει να είναι εν δήμω. Γι’ αυτό θα πω ποια ήταν τα πιο έντονα Χριστούγεννα. Ήταν εκείνα του 2015. Όπου εγώ και οι συνεργάτες μου, λίγο μετά από τα κάλαντα, πήγαμε στο υπουργείο για να ολοκληρώσουμε το νομοσχέδιο της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Ο στόχος μας ήταν ένας νόμος γραμμένος στην Ελλάδα από Έλληνες που να προωθεί μια μεταρρύθμιση την οποία έχει ανάγκη ο τόπος. Ήταν αναμφίβολα μια δύσκολη δουλειά. Θυμάμαι να μένουμε στο υπουργείο μέχρι πολύ αργά, τον πρωθυπουργό να τηλεφωνεί και για ευχές αλλά και για ενημερωθεί για το πού βρισκόμασταν σχετικά με τη συγγραφή του νόμου. Ήταν πολύ διαφορετικά αυτά τα Χριστούγεννα. Και επομένως αξέχαστα.
Έλενα Κουντουρά, υπουργός Τουρισμού
Η ωραιότερη ανάμνηση μου είναι τα πρώτα Χριστούγεννα ως μητέρα. Ο ερχομός του μεγαλύτερου γιου μου και η παρουσία του στο σπίτι, έδωσε διαφορετικό νόημα στις γιορτές. Ο στολισμός του κλασικού χριστουγεννιάτικου δέντρου και της φάτνης, η προετοιμασία του εορταστικού τραπεζιού, τα Κάλαντα, οι οικογενειακές στιγμές που μοιραστήκαμε με συγγενείς και φίλους έχοντας το μωρό στο σπίτι, είναι αναμνήσεις που θα μου μείνουν αξέχαστες.
Θεανώ Φωτίου, αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης
Είναι μόλις η περυσινή παραμονή των Χριστουγέννων και μια πολύ ωραία έκπληξη που είχα όταν άνοιξε η πόρτα του γραφείου μου και μπήκαν μέσα δεκαπέντε παιδάκια από το νηπιοτροφείο Καλλιθέας. Είχαν φτιάξει μια ολόκληρη παράσταση για εμάς με τραγούδια, σκετς. Ήταν τόσο όμορφα όλα τους και έλεγαν με τόσο κέφι και ενθουσιασμό τις ευχές τους που δεν μπορούσα παρά να τα πιστέψω.
Άδωνις Γεωργιάδης, αντιπρόεδρος ΝΔ
Ήταν στο βιβλιοπωλείο μου στη Σόλωνος τα Χριστούγεννα του 2004. Έχω βγάλει το Ελλήνων Ημερολόγιο για τη νέα χρονιά και έχει τόσο κόσμο που δημιουργείται το αδιαχώρητο, για να μπει ένας, έπρεπε να βγει κάποιος άλλος. Πολλοί από αυτούς μου φέρνουν δώρα, μου εκφράζουν την αγάπη τους, μου λένε τις ευχές τους. Αυτή ήταν μια από τις ωραιότερες στιγμές και δεν θα την ξεχάσω ποτέ.
Ντόρα Μπακογιάννη, βουλευτής ΝΔ
Ήταν το 1968, η πρώτη χρονιά της εξορίας του πατέρα μας. Ήταν γλυκόπικρα Χριστούγεννα, δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Είχαμε καταφέρει να βρούμε ένα δέντρο, το στολίσαμε υποτυπωδώς, ο πατέρας μου, η μητέρα μου ήταν εκεί και προσπαθούσαμε να δημιουργήσουμε την ίδια ατμόσφαιρα, την οποία ξέραμε ως παιδιά στην Αθήνα χωρίς βέβαια πολύ μεγάλη επιτυχία πρέπει να πω. Το παλέψαμε όμως. Το βράδυ των Χριστουγέννων η μητέρα μου είχε κάνει μια χριστουγεννιάτικη γαλοπούλα και είχαν έρθει τότε οι περισσότεροι από τους εξόριστους που ήταν στο Παρίσι. Η μοναδική μου σκέψη εμένα τότε ήταν ότι δεν είχαμε πει τα κάλαντα παρά μόνο στον μπαμπά μας.
Εύα Καϊλή, Ευρωβουλευτής Ελιά – Δημοκρατική Συμπαράταξη
Τα πιο ωραία Χριστούγεννα στην Θεσσαλονίκη ήταν πάντα οικογενειακά. Και αξέχαστα ήταν μια χρονιά που ήμουν παιδί και περάσαμε όλη την ημέρα στην αγορά συναντώντας σε κάθε γωνιά φίλους και συγγενείς μέχρι το βράδυ που τελικά μετά το τραπέζι αντί να ανοίξουμε δώρα, αποκοιμηθήκαμε από την κούραση… Την επόμενη μέρα το πρωί κάναμε το πιο εορταστικό πρωινό που θυμάμαι με τις αγαπημένες μας ταινίες της Disney. Είναι η πιο η γλυκιά ανάμνηση. Και τώρα που δεν είμαι πια παιδί, κρατώ αυτό που έμαθα από τους γονείς μου πως είναι το πνεύμα των Χριστουγέννων: να μην ξεχνάμε κάθε χρόνο τέτοιες μέρες τους συνανθρώπους μας που περνούν δύσκολα και να τους προσφέρουμε χρόνο και δώρα. Ειδικά τα παιδιά, παιδιά που φιλοξενούνται σε υποδομές, μας έχουν ανάγκη.
