Χάρη στο πάθος και την καλή διάθεση των μελών του συλλόγου «τα καπόνια» η Μουτσούνα, στην άκρη της Νάξου απέκτησε φάτνη και ένα υπέροχο καράβι που στολίζει τον όμορφο οικισμό
Δεν έχει περάσει πολύ καιρός από το καλοκαίρι… Τους καυτούς μήνες όπου όλοι σχεδόν έρχονται έως την άκρη της Νάξου για να απολαύσουν την θάλασσα και την φιλοξενία των κατοίκων του οικισμού που ακούει στο όνομα «Μουτσούνα»… Όμως, τώρα, υπάρχει σιωπή. Που σπάει το Σαββατοκύριακο όταν ο καιρός το επιτρέπει. Οι περίπου εκατό κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, έχουν μάθει να ζουν στην σιωπή…
Βέβαια, από το περασμένο καλοκαίρι σαν κάτι να άλλαξε. Ίσως γιατί τα …καπόνια ανέλαβαν δράση.
Τα μέλη του Εξωραϊστικού Πολιτιστικού Συλλόγου της περιοχής. Και το σπίτι τους αποκτά και πάλι ταυτότητα. Με μικρές απλές κινήσεις. Όπως η καθαριότητα στις παραλίες. Όπως, η έκθεση φωτογραφίας…. Η ακόμη και ο στολισμός ενόψει Χριστουγέννων. Και όπως διαβάζουμε στην ανάρτηση της Georgia Kotsoy στη προσωπική της ιστοσελίδα στα social media μας επιβεβαιώνει ότι η Μουτσούνα ξεφεύγει αργά αλλά σταθερά από τον απλό παραθαλάσσιο οικισμό που έχει ζωή μόνο το καλοκαίρι…
«Τα Χριστούγεννα στην Μουτσούνα φέτος έχουν κάτι μαγικό. Ένα μεγάλο μπράβο στο Σύλλογο ” τα καπόνια ” για τον υπέροχο στολισμό και στις καταπληκτικές ιδέες. Η φάτνη είναι με χειροποίητες πανέμορφες κούκλες, το καράβι με τα φωτάκια στολίζουν την σκάλα και η χριστουγεννιάτικη μουσική που ακούγετε σε συνδυασμό με το κύμα της θάλασσας σε κάνουν να νιώθεις υπέροχα και ξένοιαστα. Ευχαριστώ πολύ που υπάρχουν άνθρωποι που δίνουν τον ελεύθερο χρόνο τους και στολίζουν τις υπέροχες ιδέες τους για να γεμίζουν τα μάτια μας με όμορφες εικόνες και τα παιδιά μας με όμορφες αναμνήσεις».
Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι εκείνη η έκφραση του 2012 θα αποτελέσει σύντομα παρελθόν… Εκείνη που ανέφεραν οι γηραιότεροι με παράπονο «Το 80% των Ναξιωτών δεν ξέρει καν που πέφτει η Μουτσούνα» Και θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα μπορέσει και πάλι να γίνει ένας χώρος ποίησης… Ένας παράδεισος που αξίζει να είναι μόνιμα στα χείλη όλων μας. Και όχι απλά να ονειρευόμαστε την Ανατολή αλλά να την ζούμε….
