Το λεύκωμα «Αρχιπέλαγος» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Αγρα» και είναι η προσωπική φωτογραφική διαδρομή του Στράτου Καλαφάτη από το 2006 έως σήμερα…
Ο Στράτος Καλαφάτης είναι ένας από τους πλέον χαρισματικούς Ελληνες φωτογράφους του καιρού μας. Γεννημένος στην Καβάλα το 1966, ζει στη Θεσσαλονίκη, όπου έχει δημιουργήσει με τη Λία Ναλμπαντίδου το studiotessera, έναν τόπο για τη φωτογραφία. Ως φωτογράφος εκπροσωπείται από την γκαλερί Bernier/Eliades.
Η πιο πρόσφατη δουλειά του, το λεύκωμα «Αρχιπέλαγος», κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες και αποτελεί ποιητική και άκρως προσωπική φωτογραφική διαδρομή στο Αιγαίο. Οταν ζητήσαμε από τον φωτογράφο να μας υποδείξει ποια μέρη αποτυπώνονται στις εικόνες του, μας απάντησε πως αυτό δεν έχει σημασία όσο η διαδρομή, σαν να είναι ένα σώμα, μια ψυχή.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγρα σε συνεργασία με το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης. Χορηγοί της έκδοσης είναι ο Οργανισμός ΝΕΟΝ και ο «Δρόμος του Τσαγιού». Ακολουθεί η δική του γραπτή κατάθεση, όπως δημοσιεύεται στο λεύκωμα.
Μικρή Οδύσσεια
«Η εργασία του “Αρχιπελάγους” ξεκίνησε από μια ανάθεση των επιμελητών της 10ης Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας. Η Κατερίνα Κοτζιά, ο Ηλίας Κωνσταντόπουλος, ο Λόης Παπαδόπουλος και η Κορίνα Φιλοξενίδου, στηριγμένοι στην αιρετική πεποίθηση του ιστορικού Ruggiero Romano ότι το Αρχιπέλαγος είναι μια πόλη, έθεσαν την ιδέα αυτή ως άξονα της ελληνικής συμμετοχής.
Αυτήν τη θεματική της υδάτινης πόλης προσπαθήσαμε να οπτικοποιήσουμε, μαζί με τον φίλο και εκλεκτό φωτογράφο Σπύρο Στάβερη. Ανέλαβα να φωτογραφίσω τα πλοία και τις διαδρομές τους, ενώ ο Σπύρος θα κατέγραφε το ανθρώπινο στοιχείο που κατακλύζει τα νησιά του Αιγαίου τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι εικόνες που προέκυψαν παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 2006, στο ελληνικό περίπτερο, στα Giardini της Βενετίας.
Τη θάλασσα τη γνώρισα μέσα από τον ήχο της. Εφτανε τα βράδια τραχύς, ρυθμικός στο παιδικό μου δωμάτιο. Η εικόνα της ήταν τόσο παρούσα που σχεδόν μου διέφευγε. Γινόταν ένα με τους λόφους της Καλαμίτσας, σ’ ένα τοπίο δεδομένο, όσο και η πράξη της αναπνοής.
Ο παππούς μου, μια ζωή ναυτικός, δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει την αυστηρότητα και τα χούγια του καπετάνιου. Μου μιλούσε για ταξίδια και περιπέτειες, με εκπαίδευσε στα μυστικά και στους νόμους της. Ετσι περνούσαν τα καλοκαίρια, με τη θάλασσα να με υιοθετεί ξυπόλυτο, ηλιοκαμένο και ευτυχή.
Καιρό μετά, μαζί με τη Λία και τη μικρή Δάφνη, ζήσαμε για τέσσερα χρόνια στο νησί της Σκοπέλου. Εκεί, μέσα στον υδάτινο κύκλο, μου εντυπώθηκε ο απελευθερωτικός, αλλά και αβάσταχτος αποκλεισμός του νερού.
Ξεκίνησα το ταξίδι του “Αρχιπελάγους” από τη γενέτειρά μου, ένα απόγευμα, αρχές του καλοκαιριού. Η Καβάλα, το βορειότερο λιμάνι του Αιγαίου, ήταν η ιδανική αφετηρία, μα πρωτίστως, η πόλη όπου μεγάλωσα και έμαθα τη θάλασσα. Το πλοίο ήταν οικείο από τα ταξίδια της νιότης, ανάγλυφο από τα στρώματα αλμύρας και λαδομπογιάς. Αφήσαμε τη στεριά. Μαύρος καπνός απλώθηκε στον ορίζοντα, μέχρι που χάθηκε στη νύχτα. Παρέμεινα στο κατάστρωμα, παρατηρώντας τις γραμμές, τους αφρούς της μηχανής και τα μακρινά φώτα, σε μια προσπάθεια ανασύνταξης της μνήμης. Φτάσαμε στη Λήμνο. Τα κόκκινα φώτα της προβλήτας και ο θόρυβος του καταπέλτη ήταν οι πρώτες φωτογραφίες του “Αρχιπελάγους”. Ακολούθησαν πολλές ακόμη, στις είκοσι μέρες αυτής της μικρής οδύσσειας.
Σήμερα, δέκα χρόνια μετά, με την ευκαιρία αυτής της έκδοσης, επέστρεψα στο Αιγαίο για να φωτογραφίσω ξανά. Ενα νέο ταξίδι, απαράλλαχτο κι όμως τόσο διαφορετικό, ολοκλήρωσε την ιστορία του. Η καμένη λέμβος και η μοναχική σημαία αποτελούν τις τελευταίες χειρονομίες μιας επικαιρότητας, που θα χαθεί κι αυτή στα βάθη του χρόνου».
Το «Αρχιπέλαγος» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγρα. Από τον ίδιο εκδοτικό οίκο κυκλοφορούν και τα εξής βιβλία του Στράτου Καλαφάτη: «Αρχέτυπες εικόνες» (1999), «Ομόνοια 2000 – Ταξίδι στον ομφαλό της Αθήνας», με κείμενα του Φίλιππου Φιλίππου (2000), «Ημερολόγιο 1998-2002» (2004), «Αθως / Τα χρώματα της πίστης (2014).
Πηγή: Καθημερινή
