«Μια σφαλιάρα ξεγυρισμένη» – Η συγκλονιστική ανάρτηση της Μάγιας Τσόκλη για τη μάχη με τον καρκίνο του μαστού με τον Οκτώβριο να αποτελεί το μήνα κορύφωσης για την ενημέρωση
Καλοκαίρι του 2012 και η Μάγια Τσόκλη, η γνωστή δημοσιογράφος προκαλεί με την αποκάλυψη της στο περιοδικό «ΕΓΩ» ότι αντιμετώπισε και νίκησε τον καρκίνο του μαστού… Και όπως είχε δηλώσει «Πέρασα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας –που δυστυχώς έχει εξαπλωθεί σαν γρίπη πια. Είχα καρκίνο στο στήθος. Όπως χιλιάδες άλλες γυναίκες, εγχειρίστηκα, έκανα χημειοθεραπείες, συνεχίζω να παίρνω φάρμακα. Φαίνεται ότι η ψυχική διάθεση επηρεάζει καταλυτικά την υγεία. Έτσι, θεωρώ ότι η μεγάλη στενοχώρια από την εμπειρία μου με την πολιτική επέσπευσε, αν μη τι άλλο, την εξέλιξη της νόσου. Όμως, να είμαι ξεκάθαρη: δεν ρίχνω την ευθύνη σε κανέναν άλλο παρά μόνο στον εαυτό μου.»
Πέντε χρόνια αργότερα και με τον Οκτώβριο να αποτελεί το μήνα που έχει καθιερωθεί ως σημείο αναφοράς στη μάχη εναντίον του καρκίνου του μαστού, η Τσόκλη (σ.σ. πλέον δραστηριοποιούνται στο επιχειρηματικό κόσμο και δη στις Κυκλάδες) θέλοντας να αφυπνίσει τις Ελληνίδες, μοιράστηκε στον προσωπικό της λογαριασμό στο Facebook, ένα ιδιαίτερα συγκινητικό και βιωματικό κείμενο. «Καρκίνος του μαστού, είναι η ζωή που συνεχίζει για τους γύρω σου, κι εσύ μένεις θεατής της, ν’ αναρωτιέσαι αν θα ξαναπαίξεις στην ομάδα των ζωντανών» αναφέρει μεταξύ άλλων η Μάγια Τσόκλη. Η ανάρτηση έχει ήδη αρχίσει να κάνει το γύρο του διαδικτύου.
Διαβάστε όλη την συγκλονιστική ανάρτηση της Μάγιας Τσόκλη:
«25 Οκτωβρίου, ημέρα πρόληψης κατά του καρκίνου του μαστού.
Δεν είναι πλάκα, δεν είναι μόδα, δεν είναι δακρύβρεχτα κείμενα από «συμπάσχοντες ψυχικώς». Δεν είναι μοντέλα, παρουσιάστρες ή ηθοποιοί που συμμετέχουν σε κενές καμπάνιες. Δεν είναι ροζ κορδελίτσες κοινωνικής ευθύνης. Δεν είναι καν οι καλλιτεχνικές φωτογραφίες που εξωραΐζουνε τη πραγματικότητα συλλαμβάνοντας τη στιγμή.
Είναι η μία σου ζωή. Είναι μία καθημερινή εξέταση που γυρνάει τον κόσμο σου ανάποδα. Η έξοδος από το ιατρείο σε μία άλλη πραγματικότητα. Μια σφαλιάρα ξεγυρισμένη που σε πατάει στη γη. Είναι η αίσθηση του χρόνου που αλλάζει. Είναι η διακοπή κάθε επιθυμίας, κάθε μελλοντικού σχεδίου. Είναι η ζωή που συνεχίζει για τους γύρω σου, κι εσύ μένεις θεατής της, ν’ αναρωτιέσαι αν θα ξαναπαίξεις στην ομάδα των ζωντανών.
Είναι η ελπίδα και ο μονόδρομος της επιβίωσης. Οι δυνάμεις που δεν ήξερες ότι διέθετες. Είναι η ευθύνη για τη στεναχώρια των αγαπημένων σου και η προσπάθεια να δείξεις ισχυρός. Είναι το σώμα σου που αλλάζει, το πρόσωπο που δεν αναγνωρίζεις στο καθρέφτη. Είναι η περούκα και ότι σου έχει απομείνει από φιλαρέσκεια. Είναι οι πορτοκαλί σταγόνες που κυλούν στο αίμα σου για να σε σώσουν. Και οι νοσοκόμοι που κάνουν τη διαφορά. Είναι οι ουλές που αποτρέπουν. Είναι η ζωή σου πριν και μετά.
Και μετά -αν είσαι τυχερή- ξαναπιάνεις το νήμα. Δειλά. Αργά. Ένα βήμα τη φορά. Γεύεσαι κάθε στιγμή και νιώθεις αποξενωμένη από τους γύρω σου. Προσπαθείς να μεταφέρεις το δίδαγμα και διαπιστώνεις ότι είναι μάταιο.
Έτσι, φορτώνεις και τον καρκίνο σου στις αποσκευές της ζωής σου. Θα σε συνοδεύει για πάντα, έστω κι αν κάποιες στιγμές τον ξεχνάς. Κι αν δεν καταφέρεις να τον κάνεις φίλο, τουλάχιστον πρέπει να τον αποδεχτείς σαν έναν -τρομαχτικό- συνοδοιπόρο.
Όσες έχουμε βιώσει έναν καρκίνο μαστού, ξέρουν καλά τι εννοώ. Όλοι οι άλλοι μην περιμένετε να μάθετε. Ο καρκίνος του μαστού είναι ιάσιμος αν εντοπιστεί νωρίς. Μην επαναπαύεστε μόνο στη τύχη σας. Η πρόληψη είναι το κλειδί… και τα ταξίδια!»
