Κάθε ηλικία έχει τον δικό της τρόπο έκφρασης… Κάθε δεκαετία έχει το δικό της σημείο ως ορόσημο… Και η αγάπη χρόνο με το χρόνο μεταμορφώνεται… Και στα 35 μοιάζει αληθινή γιατί πλέον έχει γνώση
Σε αυτή την αγάπη, δε χωράνε εγωισμοί. Δεν είναι ενθουσιασμός για την όμορφη εμφάνιση, το στάτους, για το εάν είναι περιζήτητος, αν ντύνεται ακριβά, αν έχει αυτοκίνητο ή κάνει καλό σεξ! Δεν έχει σημασία ποιος θα κάνει τη πρώτη κίνηση μετά το τσακωμό, δεν έχει σημασία αν προτιμήσει να δει αγώνα με τους φίλους του ένα βράδυ, δε χωράνε ζήλιες, μανούρες και σκηνές. Είναι μια αγάπη υποστηρικτική. Χαίρεσαι να βλέπεις τον άνθρωπό σου ευτυχισμένο και ξέρεις πως η ευτυχία δεν ορίζεται με δεσμά και απαγορεύσεις.
Της Μαρίας Χαρίτου (ιστσελίδα anapnoes.gr)
Η αγάπη των 35 αποτελείται από ποιότητα, αποτελείται από δυο ανθρώπους που εκτός από σύντροφοι, είναι φίλοι, κολλητοί, επαγγελματίες, αδερφοί, κουμπάροι και εκατό άλλες ιδιότητες που σε κάνουν να έχεις κι αλλού υποχρεώσεις. Στην αγάπη των 35 αναγνωρίζεις και κατανοείς απόλυτα τον άλλον και τις ανάγκες του χωρίς να τις βλέπεις εγωιστικά.
Είναι ένα καινούριο είδος αγάπης αυτό. Πιο αληθινό, πιο ουσιαστικό, πιο καθαρό, χωρίς ενδόμυχες σκέψεις και αντίποινα. Η αγάπη των 35 είναι συνειδητοποιημένη. Έχεις κοπιάσει για να τη νιώσεις, γιατί το παρελθόν σου σε έχει διδάξει μέσα από άπειρες άσχημες ιστορίες. Σκαλοπάτια, που τα πέρασες λόγο ηλικίας. Πλέον αναγνωρίζεις, εκτιμάς. Ήρθε η στιγμή να μάθεις πως η πραγματική αγάπη δεν έρχεται με ένταση, δε σε κυριεύει πια η ζήλια και η κτητικότατα.
Είναι αθόρυβη, σε γεμίζει ηρεμία. Δεν ανησυχείς, επικρατεί η γαλήνη. Απολαμβάνεις τη κάθε στιγμή χωρίς να σε τρώει σα σαράκι. Σε κάνει να χάνεσαι σε μια αγκαλιά, να χάνεσαι για ώρες, γιατί στη πραγματικότητα εκείνο που χορταίνει είναι η ψυχή. Γιατί στα 35, όλο αυτό που συμβαίνει, είναι εγκεφαλικό. Γιατί όταν δίνεσαι, δίνεις μαζί και κομμάτια του εαυτού σου. Γιατί όλα πια είναι ξεκάθαρα μέσα σου. Γιατί αισθάνεσαι ολοκληρωμένος. Και μέσα από αυτή την ολοκλήρωση βρίσκεις εσένα. Σε πας ένα βήμα παρακάτω. Γιατί ξαφνικά αλλάζεις. Δε σε γεμίζουν οι ανούσιες έξοδοι και τα ξεσαλώματα, τα θεωρείς αδειάσματα . Γιατί πλέον προτιμάς να χαθείς μέσα σε μια αγκαλιά, μέσα στη σιωπή της, στον κόσμο των αισθήσεων και των αρωμάτων.
Πλέον βαρέθηκες τη φασαρία μέσα και έξω απ το κεφάλι σου, και ξέρεις πια πως υπάρχει ένας άνθρωπος που μπορείς να συζητήσεις πιο ανοιχτά ακόμα και απ ότι θα συζητούσες με το κολλητό σου. Θέματα τα οποία δε θα σε καταλάβαινε κανείς, γιατί αυτός ο άνθρωπος σου βγάζει έναν άλλον εαυτό, που τώρα αρχίζεις και τον παρατηρείς και τον δουλεύεις. Γιατί με αυτό τον άνθρωπο συζητάς και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι ξημερώνει… και δε ξέρεις αν λυπάσαι περισσότερο που δε θα προλάβεις να κοιμηθείς γιατί σε λίγο δουλεύεις ή που άλλη μια φορά είχατε τόσα ακόμα να πείτε! Γιατί, ένα του μήνυμα είναι το ευχάριστο διάλειμμα από τη δουλειά σου.
Γιατί δεν υπάρχει καμία βιασύνη, καμία ένταση, γιατί ξέρεις ότι όποτε υπήρχαν τα δυο προηγούμενα, ήρθε μια μέρα που έσβησαν, που θα ξεθώριασαν, που έπαψαν, αντίθετα αυτή η αγάπη, η χωρίς ένταση, θα μένει, και θα βαθαίνει.
Άξιζε να ζήσεις ότι σε πλήγωσε στο παρελθόν, αν η τελική σου ανταμοιβή είναι η ευλογία του να ζήσεις μια αληθινή αγάπη.
