Ο ελληνικός καλλιτεχνικός κόσμος είναι φτωχότερος καθότι σήμερα έχασε μία από τις πιο ωραιότερες γυναίκες, τη Ζωή Λάσκαρη… Εφυγε ενώ κοιμόταν στο σπίτι της – Το πλούσιο βιογραφικό της και κυρίως το γεγονός ότι έμεινε στην ιστορία ως η μοιραία γυναίκα του Ελληνικού κινηματογράφου
«Έφυγε» αιφνιδίως από τη ζωή, το μεσημέρι της Παρασκευής, η Ζωή Λάσκαρη, στο σπίτι της στο Πόρτο Ράφτη, βυθίζοντας σε άφατη θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο της χώρας. Κατά πληροφορίες, πέθανε στον ύπνο της, κατά τη διάρκεια της νύχτας.
«Είναι γεγονός. Η Ζωίτσα μας άφησε» είπε στο protothema.gr πρόσωπο του στενού συγγενικού της περιβάλλοντος, και συνέχισε: «Απ’ όσα γνωρίζουμε μέχρι αυτή τη στιγμή, πέθανε στον ύπνο της. Την βρήκανε νεκρή στο κρεβάτι και ο γιατρός είναι ακόμη εκεί. Δεν μπορούμε να το πιστέψουμε ακόμη, ήταν πολύ ξαφνικό. Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι από το χαμό της. Ήταν καλά. Ήταν πολύ καλά. Μέσα στο κέφι και τη χαρά. Ο χαμός της ήταν για εμάς ένα μεγάλο σοκ». Ένα μεγάλο σοκ είναι και για ολόκληρη την Ελλάδα ο χαμός της 75χρονης Ζωής Λάσκαρη, που άφησε στον τόπο μία μεγάλη… ασπρόμαυρη ιστορία γεμάτη ταλέντο και συναίσθημα…
Γεννημένη στη Θεσσαλονίκη, «μεσουράνησε» στον ελληνικό κινηματογράφο και δικαίως θεωρείται, μαζί με τις Αλίκη Βουγιουκλάκη και Τζένη Καρέζη, ως μία από τις εμπορικότερες ηθοποιούς όλων των εποχών στην Ελλάδα.
Το «εισιτήριό» της για τον κόσμο του θεάτρου και του κινηματογράφου υπήρξε η νίκη της στα καλλιστεία του 1959, όπου αναδείχθηκε Σταρ Ελλάς, ενώ εκείνη τη χρονιά συμμετείχε και στα καλλιστεία για την ανάδειξη της Μις Υφήλιος.
Ο Φιλοποίμην Φίνος επέλεξε να μην κρατήσει το πραγματικό της επίθετο, προκειμένου να μην γίνεται σύγχυση με την πρώτη της ξαδέλφη, Ζωή Κουρούκλη, η οποία ήταν ήδη γνωστή τραγουδίστρια. Το επίθετο «Λάσκαρη» επέλεξε ο Γιάννης Δαλιανίδης από την ονομασία ενός Ιταλού.
Η εικόνα που διαμόρφωσε μέσα από τις ταινίες της ήταν αυτή μιας δυναμικής και μοιραίας γυναίκας, ενώ αποτελούσε το κρυφό απωθημένο πολλών αντρών. Πολλές οι επιτυχίες στις οποίες πρωταγωνίστησε, όπως οι Μερικοί το προτιμούν κρύο, Νόμος 4000, Κορίτσια για φίλημα, Στεφανία, Μια κυρία στα μπουζούκια, Οι θαλασσιές οι χάντρες και πολλές άλλες.
Συνεργάστηκε με άλλα μεγάλα και αγαπημένα ονόματα, όπως Ρένα Βλαχοπούλου, Ντίνος Ηλιόπουλος, Κώστας Βουτσάς, Μάρθα Καραγιάννη, Μαίρη Χρονοπούλου, Αλέκος Αλεξανδράκης, Φαίδων Γεωργίτσης, Νίκος Κούρκουλος κ.ά.
Μετά την πτώση του εμπορικού ελληνικού κινηματογράφου από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, αν και στράφηκε αποκλειστικά στο θέατρο, πρόλαβε να συμμετάσχει και σε ταινίες βίντεο. Η βιντεοταινία H Γυναίκα της πρώτης σελίδας, σε σκηνοθεσία του Nίκου Φώσκολου, κυκλοφόρησε το 1987 σε τρία μέρη και το 1990 προβλήθηκε στο κανάλι Mega, ως σειρά 12 επεισοδίων.
Στην βιντεοταινία του Mανούσου Mανουσάκη, Aντίστροφη Πορεία (1987), στον ρόλο μιας εκδότριας μεγάλης εφημερίδας, συμπρωταγωνίστησε με τον Aλέκο Aλεξανδράκη.
Το 1966 κάνει την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στην Κύπρο με τα έργα Μιας πεντάρας νιάτα των Γιαλαμά-Πρετεντέρη, Η παγίδα του Pομπέρ Τομά και το Βαθιά γαλάζια θάλασσα του Ράτιγκαν. Στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας εμφανίζεται το 1970 με το έργο του Γιάννη Δαλιανίδη Μαριχουάνα Στοπ, ενώ ακολουθούν η μεγάλη θεατρική επιτυχία Εραστές του ονείρου του Γιάννη Δαλιανίδη μαζί με τον Tόλη Bοσκόπουλο (1972).
Aκολούθως, Ο άνθρωπος που γύρισε από τον γύψο των Κώστα Καραγιάννη και Νίκου Καμπάνη, Πώς να κερδίσετε τον άντρα σας του Σμιθ (1975), Ξυπόλητη στο Πάρκο του Νηλ Σάϊμον (1977) και Η κυρία του Μαξίμ του Ζωρζ Φεϊντό (1979). Παράλληλα, συμμετείχε σε μεταφορές θεατρικών έργων για την τηλεόραση, από το αντίστοιχο τμήμα της EPT.
Ακολουθούν τα θεατρικά έργα: Φρύνη η εταίρα του Γιώργου Ρούσσου (1980), Παντρεύομαι τον άντρα μου του Νόρμαν Κράσνα (1980), Εγώ, εσύ και ο άλλος του Τζιν Κερ (1982), Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές της Ανίτα Λος (1983), Μις Πέπσι του Μπρουνό (1984) και Η Ντόρις και ο γυαλάκιας του Μπιλ Μάνχοφ (1984).
Το 1990 ο Μίνως Βολανάκης την σκηνοθετεί στην μεγάλη θεατρική επιτυχία Καινούρια Σελίδα του Νιλ Σάιμον και το 1994 ο Ανδρέας Βουτσινάς στο Ορφέας στον Άδη του Τέννεση Ουίλιαμς, σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ.
Aκολουθούν τα έργα: Τρελοί για έρωτα του Σαμ Σέπαρντ (1995), Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ του Άλμπι (1996), πάλι σε συνεργασία με το ΚΘΒΕ, Τρεις ψηλές γυναίκες του Άλμπι (1996), Τρωάδες του Ευριπίδη (1996), Το μακρύ ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα του Eυγένιου Ο’ Νηλ (1997), Η συνάντηση του Νάντας (2000), Σκηνές Γάμου του Άλμπι (2000), σε συνεργασία με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, Ευαίσθητη Ισορροπία του Άλμπι (2003), Διαμάντια και μπλουζ της Λούλας Αναγνωστάκη (2006), Άλμα Μάλερ του Ρον Χάρτ (2009), Ρόουζ του Μάρτιν Σέρμαν (2011) και Ωραία Xρόνια του Xάρολντ Πίντερ (2013).
Στο θέατρο συνεργάστηκε με τους σκηνοθέτες: Μιχάλη Κακογιάννη, Ανδρέα Βουτσινά, Μίνω Βολανάκη, Σταμάτη Φασουλή, Άντολφ Σαπίρο, Σταύρο Τσακίρη, Αθανασία Καραγιαννοπούλου, Γιώργο Ρεμούνδο, Γιώργο Θεοδοσιάδη, Δημήτρη Νικολαΐδη, Κωστή Μιχαηλίδη, Κώστα Μπάκα, Αντώνη Αντωνίου, Γιάννη Δαλιανίδη.
Η προσωπική της ζωή πάντα απασχολούσε τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και πολλές σχέσεις της είχαν συζητηθεί -κυρίως αυτή με τον Τόλη Βοσκόπουλο.
Ήταν παντρεμένη με τον γνωστό δικηγόρο Αλέξανδρο Λυκουρέζο από το 1976 και έχουν μία κόρη, τη Μαρία-Ελένη (πρώην σύζυγος του ηθοποιού Απόστολου Γκλέτσου). Από προηγούμενο γάμο της με τον Πέτρο Κουτουμάνο απέκτησε άλλη μία κόρη, τη Μάρθα (που είχε παντρευτεί τον Βλάσση Μπονάτσο).
Έχει διατελέσει δημοτική σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων, έχοντας εκλεγεί με το ψηφοδέλτιο του Δημήτρη Αβραμόπουλου.
