Η ερώτηση του Νίκου Χουντή για το Sea Diamond έδωσε αποκαλυπτική απάντηση της Κομισιόν: “Για τα συμφέροντα των εφοπλιστών, η Ελλάδα δεν έχει κυρώσει, από το 2007, τη Διεθνή Σύμβαση για την ανέλκυση ναυαγίων”
Η Ελλάδα, η ‘ισχυρότερη ναυτική δύναμη’ στον κόσμο και η χώρα με την μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ευρώπη, δεν έχει κυρώσει, ούτε τη Διεθνή Σύμβαση του Ναϊρόμπι για την ανέλκυση των ναυαγίων, που θεσπίστηκε το 2007, ούτε τη Διεθνή Σύμβαση του 1996 για την αστική ευθύνη και αποζημίωση σε σχέση με τη θαλάσσια μεταφορά επικινδύνων και επιβλαβών ουσιών. Αυτό προκύπτει από την αποκαλυπτική απάντηση που έδωσε η Επίτροπος Μεταφορών, Violeta Bulc, στον επικεφαλής της εκλογικής επιτροπής της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ), πρώην ευρωβουλευτή και υποψηφιο βουλευτη Α’ Αθηνών, Νικο Χουντή.
Η αρμόδια Επίτροπος, απαντώντας σε ερώτηση του Νίκου Χουντή αναφορικά με το ναυάγιο του Sea Diamond στη Σαντορίνη, όπου μετά από 12 χρόνια το κουφάρι του πλοίου παραμένει στο βυθό της καλντέρας με τεράστιο κίνδυνο για το θαλάσσιο περιβάλλον, σημειώνει ότι το ελληνικό θεσμικό πλαίσιο προστασίας της θάλασσας από επικίνδυνες δραστηριότητες, είναι σχεδόν ανύπαρκτο!
Πιο συγκεκριμένα, διαδοχικές κυβερνήσεις από το 2007, για να ικανοποιήσουν το εφοπλιστικό κεφάλαιο, αρνούνται να κυρώσουν τη Διεθνή Σύμβαση του Ναϊρόμπι για την ανέλκυση των ναυαγίων, μια διεθνή συνθήκη που «θεσπίζει κανόνες για την ταχεία και αποτελεσματική ανέλκυση ναυαγίων που βρίσκονται στην αποκλειστική οικονομική ζώνη ενός κράτους, τα οποία μπορεί να είναι επικίνδυνα για τη ναυσιπλοΐα ή το περιβάλλον».
Σαν να μην έφτανε αυτή η εγκληματική στάση του πολιτικού κατεστημένου στην Ελλάδα, η Επίτροπος Μεταφορών ενημερώνει τον Νίκο Χουντή, ότι το θαλάσσιο περιβάλλον στην Ελλάδα είναι απροστάτευτο και από τυχόν περιβαλλοντική ζημία από επικίνδυνες χημικές ουσίες ή βαρέα μέταλλα με δεδομένο ότι η «Διεθνής Σύμβαση του 1996 για την αστική ευθύνη και αποζημίωση για ζημία σε σχέση με τη θαλάσσια μεταφορά επικινδύνων και επιβλαβών ουσιών» δεν έχει τεθεί σε ισχύ ακόμα, την οποία επίσης δεν έχει κυρώσει η χώρα μας.
Με αφορμή την απάντηση της Επιτρόπου Bulc, ο Νίκος Χουντής έκανε το ακόλουθο σχόλιο:
«Η απάντηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το ναυάγιο του Sea Diamond είναι αποκαλυπτική της μεροληψίας που έχουν διαδοχικές κυβερνήσεις υπέρ των εφοπλιστικών συμφερόντων.
Εδώ και 12 χρόνια στο βυθό της καλντέρας της Σαντορίνης βρίσκεται μια τοξική βόμβα έτοιμη να σκάσει και να σκορπίσει δηλητήριο στο θαλάσσιο περιβάλλον.
Εδώ και 12 χρόνια, όπως μας ενημερώνει η Κομισιόν, εναπόκειται στις ελληνικές αρχές να αποφασίσουν εάν θα υποχρεώσουν την πλοιοκτήτρια εταιρεία να ανελκύσει το κουφάρι του Sea Diamond.
Εδώ και 12 χρόνια, δεν έχει γίνει τίποτα.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, διαπιστώνουμε ότι η χώρα με τη μεγαλύτερη ακτογραμμή στην Ευρώπη, η χώρα που θεωρείται ως η ισχυρότερη παγκόσμια ναυτική δύναμη, με τους πιο επιτυχημένους εφοπλιστές, δεν έχει κυρώσει δύο βασικές Συνθήκες που προστατεύουν το θαλάσσιο περιβάλλον και τον ελληνικό λαό από τα ναυάγια και τις επιπτώσεις ατυχημάτων θαλάσσιων μεταφορών.
Πρόκειται για τη Διεθνή Σύμβαση του Ναϊρόμπι για την ανέλκυση των ναυαγίων, μια διεθνή συνθήκη που θεσπίζει κανόνες για την ταχεία και αποτελεσματική ανέλκυση ναυαγίων που βρίσκονται στην αποκλειστική οικονομική ζώνη ενός κράτους, τα οποία μπορεί να είναι επικίνδυνα για τη ναυσιπλοΐα ή το περιβάλλον και για τη Διεθνή Σύμβαση του 1996 για την αστική ευθύνη και αποζημίωση για ζημία σε σχέση με τη θαλάσσια μεταφορά επικινδύνων και επιβλαβών ουσιών.
Η απουσία της Ελλάδας από το διεθνές θεσμικό πλαίσιο προστασίας του περιβάλλοντος και ελέγχου των δραστηριοτήτων των εφοπλιστών, αποτελεί στρατηγική πολιτική επιλογή των κομμάτων που έχουν κυβερνήσει τη χώρα για δεκαετίες.
Ο ελληνικός λαός οφείλει να ανατρέψει την πολιτική ‘πειρατεία’ της χώρας μας από το εφοπλιστικό κεφάλαιο και να διεκδικήσει πολιτικές υπέρ των δικαιωμάτων και των αναγκών του.
Η Λαϊκή Ενότητα ζητάει την άμεση ανέλκυση της τοξικής βόμβας του Sea Diamond με έξοδα της εταιρείας, την λήψη όλων των απαραίτητων αντιρρυπαντικών μέτρων στην καλντέρα της Σαντορίνης και την καθολική προστασία του θαλάσσιου περιβάλλοντος από οποιαδήποτε επικίνδυνη και επιβλαβή επιχειρηματική ή άλλη δραστηριότητα».
Ακολουθούν η πλήρης ερώτηση και απάντηση:
Ερώτηση με αίτημα γραπτής απάντησης E-001828/2019
προς την Επιτροπή
Άρθρο 130 του Κανονισμού
Nikolaos Chountis (GUE/NGL)
Θέμα:Ανάγκη ανέλκυσης του ναυαγίου Sea Diamond
Το κρουαζιερόπλοιο Sea Diamond βυθίστηκε το 2007 στην καλντέρα της Σαντορίνης, παρασύροντας στον θάνατο δύο επιβάτες. Σήμερα, 12 χρόνια μετά, το κουφάρι του πλοίου παραμένει στον βυθό της καλντέρας – φυσικού και πολιτιστικού μνημείου παγκόσμιας αναγνώρισης – λειτουργώντας ως «περιβαλλοντική βόμβα», με κίνδυνο να εκραγεί και να υπάρξει διαρροή όχι μόνο μαζούτ από τις δεξαμενές καυσίμων, αλλά και επικίνδυνων χημικών ουσιών, όπως ψυκτικά υγρά, υδραυλικά λάδια, βαρέα μέταλλα, και άλλων ρυπογόνων ουσιών, όπως μας πληροφορεί και σχετική μελέτη του Πολυτεχνείου Κρήτης ήδη από το 2010
Με δεδομένο τον τεράστιο κίνδυνο οικολογικής καταστροφής, που επαληθεύτηκε άλλωστε και στις 10/6/2018 με την κατάρρευση του ειδικού φράγματος που είχε τοποθετηθεί στο ναυάγιο για να περιορίσει τη ρύπανση, και με βάση την οδηγία 2004/35/ΕΚ που υπογραμμίζει την υποχρέωση του ρυπαίνοντος να αποκαταστήσει όχι μόνο την περιβαλλοντική ζημιά αλλά και την απειλή ζημιάς, ερωτάται η Επιτροπή:
Για ποιους λόγους δεν έχει υποχρεωθεί η ιδιοκτήτρια εταιρεία να ανελκύσει το κουφάρι του Sea Diamond 12 χρόνια μετά το ναυάγιο;
Τι μέτρα έχει λάβει μέχρι σήμερα ώστε να εφαρμοστούν οι διατάξεις της οδηγίας και να ανελκυσθεί άμεσα το ναυάγιο του Sea Diamond;
EL
E-001828/2019
Απάντηση της κ. Bulc
εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
(20.6.2019)
Η διεθνής σύμβαση του Ναϊρόμπι του 2007 για την ανέλκυση των ναυαγίων είναι διεθνής συνθήκη που θεσπίζει κανόνες για την ταχεία και αποτελεσματική ανέλκυση ναυαγίων που βρίσκονται στην αποκλειστική οικονομική ζώνη ενός κράτους, τα οποία μπορεί να είναι επικίνδυνα για τη ναυσιπλοΐα ή το περιβάλλον. Η Επιτροπή επισημαίνει ότι η Ελλάδα δεν έχει κυρώσει τη σύμβαση. Ελλείψει κύρωσης, εναπόκειται στις ελληνικές αρχές (συμπεριλαμβανομένων των ελληνικών δικαστηρίων) να κρίνουν κατά πόσον είναι δυνατό να υποχρεωθούν οι ιδιοκτήτες του Sea Diamond να ανελκύσουν το σκάφος.
Όσον αφορά την πετρελαϊκή ρύπανση από το Sea Diamond, η οδηγία 2004/35/ΕΚ δεν ίσχυε κατά τον χρόνο βύθισης του πλοίου στις 5 Απριλίου 2007. Η οδηγία δεν ήταν εφαρμοστέα, δεδομένου ότι η καταληκτική ημερομηνία για τη μεταφορά στο εθνικό δίκαιο ήταν η 30ή Απριλίου 2007. Εντούτοις, πρέπει να σημειωθεί ότι οποιαδήποτε ζημία προκληθεί από διαρροή πετρελαίου από το Sea Diamond καλύπτεται από τη «Διεθνή σύμβαση της 23ης Μαρτίου 2001 περί αστικής ευθύνης για ζημίες οφειλόμενες στη ρύπανση από καύσιμα δεξαμενής πλοίων».
Όσον αφορά τυχόν άλλη ρύπανση ή περιβαλλοντική ζημία από επικίνδυνες χημικές ουσίες ή βαρέα μέταλλα, δεδομένου ότι η διεθνής σύμβαση του 1996 για την αστική ευθύνη και αποζημίωση για ζημία σε σχέση με τη θαλάσσια μεταφορά επικινδύνων και επιβλαβών ουσιών δεν έχει τεθεί σε ισχύ (και, παρεμπιπτόντως, δεν έχει ακόμη κυρωθεί από την Ελλάδα), κανονικά θα είχε εφαρμογή η οδηγία 2004/35/ΕΚ. Ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε, κατά τον χρόνο της βύθισης η οδηγία δεν ετύγχανε ακόμη εφαρμογής.
